Uit de nieuwskeuken van Seven: vakantie

Beste lezers,

Ik heb deze week twee maal gedroomd over koeien. Hoe het komt weet ik niet, maar ik bevond me in een stukje ruraal Frankrijk, blijkbaar een streek die méér koeien telt dan mensen. Gewone koeien waren het niet. Het was eerder een speciaal ras waarvan de ogen met kohl leken aangezet en voorzien van een paar indrukwekkend hoorns. In mijn droom zag ik ze wandelen op een zonnige zondag opgedirkt met vlaggen, bloemenkransen en koeienbellen in een malse groene weide op een immens plateau. Toen ik het aan mijn muze vertelde moest ze lachen. Het was een soort gelukzalige lach na alwéér een lange drukke werkdag. Het is halverwege april en ik denk aan vakantie. Ik vind dit een lastige tijd van het jaar. Met wie je ook spreekt, je krijg bijna standaard de vraag of je nog weg gaat. Blijkbaar hoort dat toch wel een beetje bij vakantie. OP vakantie.

Mensen gaan met vakantie, dat nog tot daaraan toe, maar op een gegeven moment komen ze weer terug en dan dien je te vragen: “Goede vakantie gehad?” De meeste mannen geven een lekker kort antwoord, een antwoord dat ze wel vaker geven: “Mwaoh.” Bij vrouwen wil dat nog wel eens anders verlopen.

Onze cappuccino automaat maalt zijn bonen voor de derde keer. Wakker worden moet echt met heel veel koffie. Inwendig vraag ik me af of dat ding niet wat zachter kan doen. Zonder kunstoren hoor ik het, hij geeft niet op. Vroeger. Vakantie betekende vroeger altijd gezellig naar de camping. Knus in een tent slapen, lange fietstochten maken, hele middagen zwemmen, een lokale braderie bezoeken en natuurlijk ook gezellig barbecueën. Weken achter elkaar vakantiepret, een betere zomer bestond gewoon niet. Als kind leek de wereld zo groot en waarom zou je überhaupt meer willen dan met vriendjes en vriendinnetjes spelen? Ik weet nog goed dat een van de campings waar we een zomer doorbrachten een meer had met in het midden een klein eiland. Tijdens die vakantie deden we bijna elke dag een wedstrijdje wie er het snelst naartoe kon zwemmen. Het bleef leuk. De afstand leek zo lang (het zal misschien 500 meter zijn geweest, waarschijnlijk minder). Het was in onze beleving zo’n enorm stuk, dat ik me nog herinner hoe ik elke keer weer op zag tegen het terug moeten zwemmen.

Eindelijk weer aangekomen bij de tent, vertelde ik trots hoe ik weer ‘even’ naar het eiland was geweest, alvorens ik stilletjes mijn pakje Yogi Drink leegdronk. Kinderspel… maar als volwassene wil je toch meer. Ik zie ons beiden al hangen op een zonnestoel op een terras. In mijn verbeelding zie ik hoe ik een mier bestudeer die in zijn eentje een dode mot vervoert. Indrukwekkend. En ik heb de tijd om te blijven kijken. Ik hoef nergens heen. Dit is pas echt vakantie. Kleine dingen én samen zijn. Terwijl mijn muze weggezonken is (figuurlijk uiteraard) in een lijvig boek zie ik aan een ander tafeltje een vrouw denken : Waar blijven wij; jij en ik als er wijn gedronken kan worden onder sterrenhemels? Haar man (dat vermoed ik althans) die recht tegenover haar zit, merkt haar gedachte niet op en besteld nog een derde Duvel. Volgens mij droomt de vrouw van een stukje ruraal Frankrijk. Géén idee waarmee ze zichzelf sust in de wetenschap dat dit waarschijnlijk zo drie lange weken door zal gaan. Vakantie. Ach, mijn muze en ik zijn zee-kinderen. Niets leuker vinden wij dan op het terras of in de tuin  gewoon met de voeten in een teil water te zitten en te denken dat we in Oostende zijn. Het is medio april, de lente voelt een fijne zomer naderen waarin tv-kijkers hopen op niet al teveel herhalingen en als het er dan toch van komt weet dat de eerste keer nooit af te doen is en het willen herhalen ervan alleen maar moedeloosheid  oproept. Laat op de avond komt er steevast een goeie zomerfilm, dàt in combinatie met een fris wit wijntje of wat anders : keigoed! Verder zal er voor iedereen veel zon en schaduw zijn (als ’t nodig is). Lekker eten, veel goed gezelschap en al wat daaruit voort kan vloeien aan boeiende, inspirerende …gesprekken is meegenomen .

Mijn muze zal haar zonnecrème niet vergeten en bepaalt de factor nu reeds .Terwijl de geraniums bloeien en groeien trekken wij naar zee. In de zomer zullen alle optimisten een beetje rust vinden, wij elkaar. Vakantie : aan alle azijnpissers een blaasontsteking gewenst en ten slotte nog dit : hou uw keerborstel bij de hand zodat het voor uw eigen voordeur netjes blijft en wie in uw persoonlijke ruimte ongevraagd binnendringt  rost u maar eens goed af, in de komende zomer mag dat !

Tot méér lees volgende week,

Groeten.

Seven.