Witte Donderdag 2020

Deze week is het in de christelijke wereld de Goede Week, de week die leidt naar Pasen. Door de coronacrisis zijn echter alle publiekelijke kerkelijke vieringen afgelast. Voor wie op zoek is naar inhoudelijke duiding bij deze dagen, geven wij het woord aan mensen die religieus actief zijn. Vandaag is het Witte Donderdag. Onze gastschrijver is dominee Anne Theodoor van Olst van het Evangelisch Centrum van de Christelijke Gereformeerde Kerk Antwerpen-Deurne.

In deze tijd van quarantaine, eenzaamheid en ook onzekerheid en angst, gedenken we de lijdensweg van Jezus op een nieuwe wijze. Andere jaren gedenken we het lijden en sterven van Jezus Christus door samen te zijn, en Hem te gedenken met brood en wijn. Dit jaar blijven we thuis.

Jezus zit met zijn twaalf leerlingen op een geheime locatie, zodat Judas hem nog niet verraden kan en ze ongestoord dit bijzondere moment kunnen beleven. De maaltijd begint wrang en afstandelijk. De leerlingen willen elkaar niet dienen. Maar Jezus was hun voeten en is ten voeten uit de Redder die dient. Hij laat zien waarom Hij gekomen is, namelijk om zichzelf weg te cijferen, lief te hebben en te dienen, het offer te brengen voor anderen.

Na de maaltijd gaan ze naar de hof van Getsemané. Het is al nacht. Jezus treedt daar de eenzaamheid en angst binnen. Hij laat Zijn leerlingen achter en zegt: ‘Waak en bid!’ Hij gaat alleen verder. Niemand is er bij Hem in Zijn angst. ‘Kan de beker niet aan mij voorbijgaan?’, smeekt Hij. Als Hij even steun zoekt bij zijn vrienden, liggen ze te slapen. Alleen gaat Hij zijn weg.

Dan komt Judas. Jezus wordt verraden met een kus. Nog nooit was een kus zo dodelijk. Zijn vrienden vluchten in de nacht. Jezus staat er alleen voor. Maar zo wil Hij het. Het zegt nog: ‘als je Mij zoekt, laat hen dan gaan’. Zo is Hij. Hij laat zich binden om anderen te bevrijden. Hij doorstaat de angst, om ons vrede te geven. Hij draagt de eenzaamheid, om ons ervan te verlossen. 

Kerken blijven vandaag leeg. Maar Jezus is niet alleen in kerken thuis. Hij is daar waar we hem gedenken, we de onzekerheid en angst in zijn handen leggen, en niet meer eenzaam zijn.

Anne Theodoor van Olst

Foto: het Laatste Avondmaal. Glasraam in de Sint Jozefkerk.