Wie bedanken we met het applaus en de witte lakens?

De laatste dagen worden de sociale media overspoeld met hartverwarmende berichten voor onze hulpverleners. We hangen lakens uit de  ramen en applaudisseren aan de voordeur. Maar voor wie doen we het?

Maria Peeters is leidinggevende in een woonzorgcentrum in Deurne. Zij vindt het een goede zaak dat het grote publiek aandacht heeft voor het personeel dat elke dag paraat staan om onze hulpbehoevende medemensen te helpen. Zeker nu het land in de ban van de coronacrisis is en het zorgverstrekkend personeel nog harder moet werken dan in normale tijden. Maar het stoort Peeters dat in al die lofbetuigingen een grote groep mensen niet wordt gezien. Peeters: “De hele gezondheidssector wordt mee rechtgehouden door mensen met een migratieverleden. In de logistieke afdelingen zijn zij zelfs in de meerderheid. Hier in ons centrum is de helft van het personeel van vreemde origine. In de poets of in de keuken is dat meer dan de helft.”

Volgens Peeters zie je deze mensen niet in de lofbetuigingen. Ze wijst naar een artikel in Gazet van Antwerpen van vandaag waar vier werkers uit de zorg aan het woord komen. Vier mensen met gangbare Belgische namen. Peeters: “Bij onze medewerkers van buitenlandse origine leeft het gevoelen dat al die dankbetuigingen op de sociale media niet voor hen zijn bedoeld. Hoe erg is dat niet?” En dan voegt zij er nog aan toe: “Ik hoop dat na deze crisis het grote publiek blijft onthouden dat hun ouders of familieleden eveneens worden verzorgd door mensen die onlangs naar ons land zijn gemigreerd.”

(Maria Peeters is een fictieve naam)

Foto: Witte lakens in de Dacottelei