De stank van de zak

Hoewel we het echt wel wilden, ontkennen konden we het niet. Het stonk in onze straat. We stopten. Dat was het plan niet. We gingen voor een gezellige avond naar de gezellige Zomerbar. Die is vlakbij. Met de elektrische fiets ben je er zo!

De geur bracht ons op andere gedachten. Dat was vervelend. De plastic zak die deze stank verspreidde was klein, lag tegen het bushokje en staarde ons uitdagend aan. De moedigste onder ons ging er naartoe, draaide hem om en ontblootte een opgewonden kolonie maden die van een vreetfestijn aan het genieten waren.

De zak werd opengescheurd. De stank werd heviger. We deinsden terug. “Het is een kat!”, kwam uit de mond van de moedigste onder ons. Morsdood en in staat van een stinkende ontbinding. De Blauwe Lijn probeerde de moedigste onder ons nog aan het lijntje te houden en naar een website te verwijzen. Dat was goed geprobeerd, maar voor de moedigste onder ons moet je vroeger opstaan.

Er werd, na enige aarzeling, hulp beloofd. We fietsten dus verder naar de Zomerbar. In mijn hart was het winter. Wie doet nu zoiets? Het bonsde in mijn hoofd. Mijn hersens en nog meer mijn gevoelens konden er niet bij.

We fietsten verder. Het ging en moest een gezellige avond worden. Dat werd het ook. De verzorgingsstaat was gecontacteerd. We konden op onze beide oren slapen. Dat deden we al was het aanvankelijk niet van harte. Ik vroeg me af hoe die poes aan haar einde gekomen zou zijn. Hopelijk was dat op een natuurlijke manier gebeurd. Mijn gedachten tolden op een macabere wijze in het rond.

Enkele uren later kwamen we weer thuis. Het stonk nog steeds. De verzorgingsfee was dus nog niet langs geweest. Dat vond ik vervelend. Maar, we hadden onze plicht gedaan en dus gingen we slapen. Morgen zou de fee zeker langskomen.

Dat was ook zo. De zak werd opgepikt. We weten niet precies wanneer. De verzorgingsstaat heeft niet gefaald. Dat is een hele geruststelling. Mijn geweten haalde opgelucht adem. De dood was opgeruimd. De stank was weg. Dat was een goed gevoel.

Er rijden nog altijd auto’s en bussen en fietsers door onze straat. Er zijn ook wandelaars. Kinderen spelen op de trampoline bij onze buren. Het heeft wel wat geregend vandaag. Verder is er vrijwel niets te melden.

Jan Cornelis