Uit de nieuwskeuken van Seven: vreemd gaan

Beste lezers,

Columns moeten variatie hebben. Vaak is de aanzet tot het schrijven ervan iets wat ik gelezen heb, ergens heb opgepikt of gewoon een vraag van iemand.

Afgelopen week (geen idee waarom) moest ik terug denken aan een vraag die ik eens las op sociale media: “Waarom gaan sommige mensen vreemd?”

Hoe kan je iemand zo hard in de maling nemen, terwijl je zegt dat je van iemand houdt?

Zo simpel is het dus blijkbaar niet.

Ik heb dan ook de nodige research gedaan en kwam uit bij Helen Fisher.

Deze  biologische antropoloog  zegt eigenlijk dat je het niet zo zwart/wit kan zien. Het gaat er namelijk om hoe mensen genetisch aangelegd zijn.

In haar onderzoek geeft deze wetenschapsmadame aan dat er drie systemen in de mens gebouwd zitten. Die drie systemen hebben allemaal iets te maken met liefde. De eerste gaat over romantiek.

Daar komt dingen als verliefd zijn vandaan.

De tweede is gehecht zijn.

Als je iemand lang in je leven hebt, raak je gehecht aan iemand. Diegene wordt een onderdeel van je leven.

En de laatste gaat over seks. Dat is gewoon het oerinstinct wat in ieder mens zit.

Mannen kunnen liefde en seks gescheiden houden. Seks is lust. Liefde is intimiteit.

Je hebt seks met vrouwen, maar je bedrijft de liefde met de vrouw van wie je houdt. Mannen kunnen dat makkelijker van elkaar los zien dan vrouwen.

Over het algemeen zien vrouwen seks ook als intimiteit, omdat een vrouw haar lichaam minder snel vrijgeeft dan een man.

Monogamie is een regel opgesteld door de mens. Niet door de natuur. Je kiest voor elkaar en dus niet met een ander erbij.

Er zijn koppels die deze regel streng hanteren, terwijl anderen er wat losjes mee omgaan. Men spreekt dan al gauw van een “openminded” koppel. Een koppel met een “open relatie”.

De ideale invalshoek voor een vreemd gaande dame vissend in haar vijver. 

De geraffineerde vrouw, enfin de ‘betere’ speelt het spelletje als ware het afleveringen van mooi en meedogenloos. Ze vist ook niet uit één vijver maar haalt diverse potentiële ’targets’ op sluwe wijze in haar net. 

Als het even kan, mannen die iets betekenen in de maatschappij maar blind (door haar gemaakt én vooral gehouden) gaan deze mee in ’the game’ tot ze ooit terug geplaatst worden naar de realiteit en als “used and dumped” wezenloos achterblijven.

Niets is dan meer wat het leek.

Het is perfect mogelijk dat je als graag geziene, liefdevol overkomende carriérevrouw, dwepend met woorden als verbindend en empatisch zowat iedereen voor je kar kan spannen, een nog betere baan kan krijgen of in je bed krijgt.

Het is des levens, het gebeurt in Ronse, Mechelen maar ook in Antwerpen en zelfs in Mumbai en Kerala.

Vaak is het een verhaal van ieder zijn/haar waarheid en zijn de reacties van gedumpte mannen tweeërlei.

De ene zal het beschouwen als een harde noot om te kraken, de andere zal het af doen als ‘dat pleziertje heb ik toch maar gehad’.

En de dame in kwestie? Die blijft en is actief op sociale media, slijt uren op whats’app om haar vijver gevuld te houden met vissen die, vroeg of later maar zeker, in haar net belanden.

In veel boeken en tijdschriften lees je dan: “elke vergelijking met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval.”

Ik vermeld het hier ook en wil mogelijke vreemdgangers een tip in het oor schrijven: Als je niet trouw kan blijven aan iemand, wees dan eerlijk, ook naar jezelf en verbreek de relatie. Blijf dan lekker single.

Vreemdgaan brengt alleen ellende met zich mee, want het komt altijd uit. Vroeg of laat komt de waarheid naar boven, waardoor je alleen maar verdriet en wantrouwen creëert. Het leven bestaat uit keuzes.

Ik heb de mijne gemaakt. Jij ook?

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.