Select Page

99 tekeningen in 99 dagen

99 tekeningen in 99 dagen

Creatieve duizendpoot Koen Huybreghts startte enkele maanden terug met een project: 99 tekeningen in 99 dagen. Hij is ondertussen aan nummer 98, tijd voor een gesprekje.

Koen Huybreghts is geen onbekende in de buurt van het Te Boelaarpark. Hij lanceerde enkele jaren terug het Boelaer Buurtblad (nvdr. ondertussen uitgegroeid tot het Borgerblad), organiseert jaarlijks met een grote hoop vrijwillige medewerkers de Zomerbar in het park, is een van de stuwende krachten achter de Theatergarage en tenslotte blies hij nieuw leven in de Reuskensstoet in Borgerhout. En of dat niet voldoende was zette hij het nieuwe jaar 2020 in met een uitdaging van formaat: hij zou 99 tekening maken in evenveel dagen. Sindsdien zijn al 98 dagen verlopen en evenveel kunstwerken zagen het licht. Prachtige tekeningen met uiteenlopende onderwerpen zoals vlieg- en vaartuigen, bruggen en tunnels, dieren, dingen, …

GvD: “Jouw tekeningen zijn wel van een hoog artistiek gehalte. Heb jij ooit een kunstopleiding genoten? Hebben jouw werken al de muren van galerijen gesierd?”

K. H.: “Ik heb inderdaad een opleiding genoten, in de Cadixstraat en vervolgens in de Academie van Mechelen. Ik heb daar eerlijk gezegd niet zo veel geleerd, erg schools was ik niet en tekenen dat moet volgens mij uit jezelf komen. Ik vond het er toen allemaal erg braaf en vervelend. Ik had een paar goede leraars, dat wel, maar mijn hart lag toen toch bij een wilder leven. En dat leven leidde een erg grillig pad, al ben ik altijd wel blijven schilderen. Ik vond me nooit goed genoeg om tentoon te stellen, en het is ook zo een gedoe hé, de kunstwereld.”

GvD: “Vanwaar kwam dit initiatief? Een goed voornemen bij het begin van een nieuw jaar? Of een soort van midlife crisis waarbij je moest kiezen tussen met de motor gaan toeren of tekeningen maken?”

K. H.: “Het idee kwam ineens totaal onverwacht in me op, een dagelijkse tekening te maken. Er was ook nog iemand die een werkje had gekocht, en sowieso vind ik het wel tof om eens iets anders te bieden op Facebook dan poezen of platenhoezen.”

GvD: “Hoe lang werk je aan zo’n tekening? Hoe reageren jouw huisgenoten? Heeft de ophokplicht je wat geholpen om dit project tot een goed einde te brengen?”

K. H.: “De tijd verschilt enorm, maar ik ben minstens een uur bezig. Soms moet ik na enkele uren stoppen om de volgende dag verder te doen. Dan moet ik iets anders maken, en dan kan ik het pas net op tijd voor middernacht plaatsen. Ik denk wel dat mijn huisgenoten het tof vinden, ik werk bewust in onze living, om niet als een eenzaat op een zolderkamertje te zitten. De ophokplicht heeft grappig genoeg weinig effect. Al die extra tijd gebruik ik wel om een website op te zetten waar alle tekeningen bijeen staan. En verder ben ik aan een soort catalogus bezig. Ik vind het als graficus plezant om alles in eigen beheer te doen. Ik ben sowieso, zoals je zelf zei, een creatieve duizendpoot, dus dat past allemaal in elkaar.”

GvD: Je plaatst jouw tekeningen op jouw facebookpagina. Krijg je leuke commentaren? Ben je al opgemerkt door mensen waarvan je het niet had verwacht?

K. H.: Ik zie Facebook als een middel om met mensen die je in het echte leven kent contact te blijven houden. Sinds een jaartje voeg ik ook mensen toe wiens levenshouding aansluit bij mijn wereld. En dat deint uit, ik krijg nu meer verzoeken van verder weg. Maar Facebook is ook een testcase, omdat iedereen ongeremd kan reageren. En aan de likes zie je toch of iets extra goed overkomt. En nog iets: eens het werk daar is gepubliceerd, geeft het een heel ander gevoel dan wanneer het voor je ligt. De tekening in het echt is uiteraard veel genuanceerder, zeker omdat ik vaak met droge pastels werk. Daar ligt dan een zacht krijtgevoel op, afhankelijk van de lichtinval.

GvD: “Wat ga je doen in post-coronatijden? Blijven tekenen? Komt er een tentoonstelling?”

K. H.: Ja! Dit stopt nooit meer. Mijn passie voor de buurt is één ding, ik voel sinds deze reeks aan dat het ook nodig is om iets helemaal vanuit mezelf te maken. Als ik zou kunnen, amai, ik zou de hele dag maniakaal tekenen en schilderen. En misschien komt er een tentoonstelling maar als het zover is, laat ik het wel weten.”

About The Author

mm

Wilfried Defillet schrijft al jaren als freelance-journalist en was o.a. correspondent van GvA voor het district Deurne. Hij werkt mee aan buurtbladen zoals 't Vliegerke en Borgerblad

Leave a reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *