Uit de nieuwskeuken van Seven: e-mailterreur

Beste lezers,

Goeiemorgen. Ik nip aan een eerste tas koffie terwijl ik mijn e-mailbox open. De schrik voor een nieuwe portie digitale terreur slaat mij om het hart. Want geef toe, als je een paar dagen niet gekeken hebt en je opent je mailbox, dan weet je (vaker dan soms) niet wat je ziet. Dan rollen er minstens 50 nieuwe mails voorbij en je moet ze allemaal even doorlopen want er kan héél misschien iets belangrijks tussen zitten.

Dat kost je al gauw een kwartiertje.

Het meest irritant zijn de zogenaamde nieuwsbrieven. Het is je eigen schuld, want je hebt in een onbewaakt ogenblik ergens je e-mailadres ingevuld. Dat moet haast wel.

Enkele treffende voorbeelden van nieuwsbrieven, waar ik (en ook jullie denk ik) niet op zitten te wachten:
– Of je een reisje wil boeken bij TUI. Ben je pas naar La Palma geweest, vragen ze precies één week later of je alweer zo’n vliegreisje wil maken. Denken ze daar dat het geld me op de rug groeit of zo?
– Beter-uit vindt dat het tijd wordt dat we weer eens naar Oostenrijk op vakantie gaan. Het is inderdaad al dertig jaar geleden.
– Wordt het niet eens tijd om een nieuwe auto te kopen? De Hyundai Nieuwsbrief stelt  mij regelmatig deze impertinente vraag.

Daar heb ik mij blijkbaar automatisch op geabonneerd, toen ik een jaar of drie geleden zo’n Zuid-Koreaanse auto heb aangeschaft.
–  Colruyt beschouwt mij als vaste klant. In hun nieuwsbrief: de Franse cognac is in de reclame, twee flessen rode Bordeauxwijn voor de prijs van één.
– Bij Bristol heb ik  onlangs koffers gekocht. Ik kan mij echt niet herinneren dat ik bij het afrekenen mijn e-mailadres bekend heb gemaakt. Toch komt hun nieuwsbrief nu al te regelmatig in mijn  mailbox.
– Als je éénmaal een online bestelling hebt gedaan bij een webwinkel dan word je er bijna dagelijks aan herinnerd dat dit internetbedrijf nog steeds bestaat en nog volop andere producten in de verkoop heeft.
– En dan heb ik het nog niet gehad over Kijkshop, ECI, VT-wonen, Tena Lady en Plus online.

Hoe krijg je deze mailterreur gestopt?

Er is één manier, maar die is lastig en vergt een enig geduld.

Je moet de nieuwsbrief openen en heel nauwgezet de tekst van A tot Z spellen.

Ergens onderin, bijna niet leesbaar, kun je met behulp van een vergrootglas een zinnetje ontwaren: “Druk op deze link als u deze mail niet langer wilt ontvangen”. Of nog simpeler: het woordje “Afmelden” ergens in een nog onopvallender hoekje. Soms gebruiken ze een Engelstalige term om het extra moeilijk te maken. “Unsubscribe” staat er dan. Ze gaan er vanuit dat de lezer het Engels niet machtig is.

Pas op: Voor de zekerheid komt er vaak nòg een extra vraagje.

Heel stiekem, bijna onmerkbaar. “Weet u zeker dat u wil uitschrijven?” Als je dit zinnetje mist en NIET beantwoordt, dan blijf je dus gewoon ingeschreven…

Zijn er nog andere overbodige mails, behalve de nieuwsbrieven?
Ja, dit zijn de berichtjes van overbezorgde familieleden, vrienden, collega’s die eigenlijk niet zoveel te melden hebben, maar die onder het motto “laten we hem ook maar een cc-tje sturen” jouw mailbox teisteren.

En dan zijn er nog die dubieuze mailtjes waar je niet op zit te wachten:
– Een spooknota van een bedrijfje waar je nog nooit van gehoord hebt. Met het vriendelijke doch dringende verzoek om € 72,33 over te maken op een compleet onbekend IBAN-nummer.  Onmiddellijk deleten.

– “Uw ING telebankieren zit op slot. Druk op onderstaande link om het probleem op te lossen”. Een vreemde mail als je al jaren bij ING bankiert.

Nu we toch digitaal bezig zijn wil ik het ook nog even over het fenomeen Facebook hebben.
Bij Facebook gebeuren vreemde zaken.

Regelmatig krijg ik vriendschapsverzoeken van bloedmooie dames, die ik niet ken en nog nooit ontmoet heb.

Wat moet je ermee? Ik heb ze (denk ik)  teleurgesteld door NIET te reageren.
Maar het toppunt van idioterie zijn de belachelijke vragen die Facebook je tegenwoordig stelt.
– Hoe zou je eruit gezien hebben als je van het andere geslacht zou zijn?
Ik was wel benieuwd, dus ik drukte op de knop. Zeker één minuut stond ik in de wacht naar bewegende rondjes te staren. Facebook analyseert dan je profiel: je foto’s, je vrienden, wat je allemaal aan meldingen doet. Deze bewegende bolletjes gaven alvast een hypnotiserend effect. Het uiteindelijke resultaat was verbluffend: een heel aantrekkelijke lichtgetinte dame van een jaar of 30. Biologisch is dit volstrekt onmogelijk. Toch heeft Facebook er goed over nagedacht. Ze hebben alle aanwezige foto’s meegenomen in het eindresultaat. Waarschijnlijk hebben ze het ochtendgloren en het cijfer 7, die op dit moment mijn profielfoto beheerst,  niet meegemiddeld, vandaar die allochtone dame.
Nog meer van idiote vragen van Facebook:
– Met welk dier kun jij je het best identificeren? Resultaat, na een minuutje “analyseren”: een jaguar, vanwege mijn snelheid? (mijn lievelingsdier is al sinds mensenheugenis: een kat)
– Welk land past het best bij jouw persoonlijkheid? Resultaat: India.
– Hoe oud zie jij er uit? Resultaat: 20 jaar. Slijmballen zijn het daar bij Facebook. Voor de zekerheid nòg een keer geprobeerd. Resultaat: 64 jaar. Facebook komt nu in de buurt.
– Ontdek op welke datum je zult trouwen? Resultaat: 15 juli 2054.
– Welke baan past het beste bij jouw persoonlijkheid? Antwoord van Facebook: president! Dan is het toch jammer dat wij een koninkrijk hebben.

Tot slot wil ik nog één wens uitspreken: Eén keer per week een e-mailloze dag.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten,

Seven.