Select Page

Uit de nieuwskeuken van Seven: ik ga op reis en neem mee…

Uit de nieuwskeuken van Seven: ik ga op reis en neem mee…

Beste lezers,

Het lijkt mij of de wereld stilaan zijn oude “ik” aan het hervinden is. Ik ga op reis en ik neem mee. Dit geheugenspelletje wordt wel eens gespeeld op kinderfeestjes, als niemand meer iets anders kan verzinnen en als iedereen in een melige bui is. Via andere kanalen adviseert men zelfs senioren om via dit spelletje het korte termijngeheugen te trainen.

Maar nu even serieus. Wat neemt een mens allemaal mee op vakantie? Als je naar de Alpen trekt moet je voorbereid zijn op zowel een hittttegolf als op een hevige sneeuwjacht. Dat betekent één aanhangwagen vol met kleding en schoeisel variërend van teenslippers tot sneeuwschoenen. Bij terugkeer blijkt altijd dat nog niet de helft van de meegenomen garderobe daadwerkelijk gebruikt is. Uit angst dat er in het vakantieland geen voedsel te krijgen is stouw je de kofferbak vol met aardappelen en groente van Belgische oorsprong, dat geeft namelijk zo’n veilig gevoel. Als het dan ook nog de bedoeling is om je eigen behuizing mee te nemen dan is het raadzaam om het motorvermogen van de trekkende auto te controleren en de asdruk even op te meten. Het is niet leuk als je halverwege een steile helling in een onoverzichtelijke haarspeldbocht stil komt te vallen.

En uiteraard moeten de fietsen mee. Dat is een must. Zeker weten. Speciaal voor tochtjes langs schilderachtige riviertjes en rondom idyllische meertjes. Het optimale vakantiegevoel? Als je na een lange autorit aankomt op je bestemming en je klimt voor het eerst op je fietsje voor een verkennend rondje!

En niet te vergeten: de klamboe! Ja, u leest het goed. Die klamboe heeft ons al vaak behoed voor slapeloze nachten vol muggengezoem, rode bulten en vergeefse jachtpartijen met een sandaal in de hand, in de vorm van een slagwapen. Ik denk met leedvermaak aan al die teleurgestelde en gefrustreerde bloeddorstige muggen die eindeloos maar vruchteloos proberen om bij hun prooi te geraken. Hoe ging dat in de periode voor de klamboe? Heel artistiek was dat. De witte muur van de hotelkamer was dan ’s morgens omgetoverd tot een prachtig schilderij van rode bloedvlekken, waarvoor Karel Appel zich niet had hoeven te schamen.

Natuurlijk gaat de mobiele telefoon mee op vakantie. Hoe omslachtig ging dat vroeger. Op je vakantiebestemming ging je op zoek naar een telefooncel. Na het bestuderen van de gebruiksaanwijzing en na het inwerpen van wat muntjes in de lokale valuta kon je, als je geluk had, aan het thuisfront meedelen dat de familie goed was aangekomen.

Nu schrijven we een uitgebreide what’s appjes aan iedereen die het wil lezen. Dit herhaal je vervolgens elke keer als zich iets voordoet wat het vermelden waard is, wat uiteraard kan leiden tot jaloerse reacties van thuisblijvers, vooral als zij zelf een totaal verregende vakantie hebben moeten ondergaan. Ik ken zelfs iemand die tijdens de terugreis om de 100 kilometer de plaatsnamen zend die op dat moment op de afslagborden van de snelweg staan: Lyon, Dijon, Nancy, Luxemburg. Het thuisfront kan, met de atlas op schoot, precies volgen hoe de reis zich voltrekt. Echt!

Toch is het een uitkomst, die app-jes. Heeft je kleinzoon gewonnen met voetballen? Hoe gaat het met de zwemlessen van je kleindochter? Heeft Anderlecht gewonnen van Beerschot? Hoe is het weer daar? Leidt dit tot leedvermaak van onze kant? Hoe hou je het Belgische bij?

Vroeger was het mogelijk om je eigen krant op te laten sturen naar je vakantieadres. Elke morgen maakten mensen dan in Frankrijk de wandeling naar het lokale postkantoortje, alwaar een “Het Laatste Nieuws” van drie dagen geleden op hen lag te wachten. Soms is het mogelijk om een Belgische krant te kopen voor het dubbele bedrag van het thuistarief, maar dan moet je wel in een toeristisch gebied zitten, anders lukt het niet. Keuze is er niet: het wordt meestal een Het Laatste Nieuws of een Nieuwsblad, maar goed, alles beter dan niets.

Kun je eigenlijk wel drie weken zonder nieuws? Wereldnieuws, Belgisch nieuws, sportnieuws? Nee, eigenlijk niet. Mogelijk is er een kleine televisie op je kamer in het Oostenrijkse Gasthaus, maar dan natuurlijk alleen met minimaal 25 Duitstalige zenders.

Ander probleem:hoeveel leesvoer moet je meenemen? Boeken, tijdschriften, puzzelboekjes. Bij gebrek aan een E-reader moeten we daarin een verantwoorde keuze maken.

Ik ga niet op reis. Mocht ik het toch doen dan zou ik overwegen om mijn laptop mee te nemen naar een piepklein Tsjechisch dorpje. Maar één ding is zeker: de komende maanden blijven mijn columns hier te lezen (op zaterdag).

Graag tot volgende week voor méér lees,

Groeten, Seven.

About The Author

mm

Wilfried Defillet schrijft al jaren als freelance-journalist en was o.a. correspondent van GvA voor het district Deurne. Hij werkt mee aan buurtbladen zoals 't Vliegerke en Borgerblad

Leave a reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *