Uit de nieuwskeuken van Seven: Vrouwendag

Beste lezers,

Morgen ben ik te gast in Aalst, de volgende stopplaats in mijn Tour de Flandre waarbij ik mijn eerste boek voorstel. Ongetwijfeld wordt het een leuke namiddag waarbij ik zeker eens zal stilstaan bij het feit dat het ook  Internationale Vrouwendag is. Volgens de weerberichten gaat het regenen. Niet alleen de natuurelementen spelen morgen mee, het zal weer pralines, boeketjes bloemen en ontbijtjes op bed regenen. Morgen zullen weekendkranten, televisie en de radio gevuld worden met vrouwen. Persoonlijk denk ik dat vrouwen een hekel hebben aan zichzelf steeds te moeten herhalen, zonder gehoor te vinden.

Nu het coronavirus ook het wielerpeleton in zijn ban houdt weten jullie (denk ik) niet hoe moe je kan zijn van je als vrouw te lenen om bezwete renners te zoenen als *bloemenhoeren*, in kleinerende bewoordingen te worden aangesproken en te worden weggelachen als ze het hebben over intimidatie en misbruik. Maar ook moe zijn van het feit dat (bij zonniger weer) spaghettibandjes niet zouden kunnen, dat een bikini een verkeerd signaal geeft en korte zomerjurken mannen hun hoofd op hol brengen maar ook dat naakt de noemer “artistiek” krijgt als een prominent regisseur er zijn naam onder plaatst maar vooral moe zijn van het feit dat mannen ware liefde zien in een potje vrijen als hun dat past. Rechten en plichten.
Neen, morgen wil en zal ik een wel gemeend merci zeggen aan alle harde werkstertjes onder de vrouwen. Aan zij die zich iedere dag inzetten in hun vakgebied, zij die na de drukke dagtaak nog een gevecht aangaan met kookpotten en nadien empatisch de avond en nacht verorberen in stilte. Dus bij deze, ook vandaag al mijn respect harde werkers! Het zijn misschien maar woorden, die ik als zinnen gesmeed heb maar met een merci en mijn respect moeten jullie het vandaag ( en morgen) doen, en dat gaat lukken. Ik ken jullie. Leve de Internationale Vrouwendag!

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten,

Seven.