Requiem voor een boom

In de Louis Wanbecqstraat moet een oude lindeboom tegen de vlakte omdat hij in de weg staat van een nieuwbouwproject. Bewoner Johan Smets vindt dit verschrikkelijk en schreef volgende tekst. Hij biedt hem aan als bijdrage in Gazet van Deurne. Omdat in deze stad monumentale bomen met een verbijsterend gemak worden omgelegd, willen wij deze tekst dan ook graag publiceren.

Requiem voor een boom.

Vannacht ben ik opgestaan om te schrijven over een boom.

Dat leest u goed, al meerdere weken heb ik een onbehaaglijk gevoel omdat hij eraan moet, hij heeft nog 4 maanden te gaan.

Het is een Linde. Hij staat hier al toen Deurne nog een klein dorpje was op 5 kilometer van de échte stad Antwerpen. Hij heeft waarschijnlijk al in vele mensenlevens een rol gespeeld en toevallig nu ook in het mijne; dat komt zo: sinds wij in deze straat wonen keken we uit op versleten sociale appartementsblokken uit de jaren stillekes. Die worden nu gefaseerd vervangen door nieuwe blokken omdat de oude – u raadt het al- niet meer voldoen met de klimaatopwarming in gedachten.

Daar kan je niet tegen zijn. Toen kwam mijn oude vriend tevoorschijn.

Eerst was hij verborgen achter de oude gebouwen en zag ik enkel de kruin. Nu zie ik hem staan in al zijn 60 meter glorie. Tot voor kort was hij nog omringd door nog andere bomen zoals een gigantische Amerikaanse Eik en een even grote Lork. Die zijn twee jaar geleden samen met enkele gebouwen afgebroken met een kraan. Zo kijken wij nu uit op deze Linde, the last one standing..

Maar niet lang meer. Ik had nog een sprankel hoop omdat dit de enige boom was die ze toen niet afgebroken hebben, maar een kort gesprek met de werfleider gaf deze week duidelijkheid: weg gaat hij.

Hopelijk voorzien ze hun gebouwen van goede airco’s om het in deze warme jaren koel te houden. Er zal zeker ook een groen dak op komen om de biodiversiteit te bevorderen. Er zal door de architecten ook zéker goed nagedacht zijn over een zogenaamde ‘groene oase’ en ik zag de jongens van eco-works al druk bezig een natuurvriendelijke binnentuin aan te leggen. Er komt zelfs een ‘speel-bos’ eens het project rond is , hoera!

Waarschijnlijk met stekjes die zichzelf pas binnen 20 jaar een ‘boom’ durven noemen, als ze al de droge zomer overleven.

Zonde dat er niemand op het gedacht is gekomen hun gebouwen anders te oriënteren, dan hadden nog honderden mensen honderd jaar kunnen genieten van mijn vriend.

Ik had nooit gedacht dat ik de slaap ging laten voor een boom.

Johan Smets