Bomenstad

De geplande tramkeerlus in Deurne Zuid, waarvoor de gele borden van de ‘bekendmaking openbaar onderzoek  over een aanvraag van omgevingsvergunning’ uithangen, blijft de gemoederen verhitten. Onafhankelijk stadsdichter en buurtbewoonster Lies van Gasse schreef nu een poëtische tekst over de fel gecontesteerde ingreep waarbij minimaal 64 bomen zouden worden gekapt. Lies Van Gasse vraagt zich openlijk af of niet elke boom in deze stad als een ‘toekomstboom’ moet worden beschouwd. De dichteres biedt het gedicht ook aan Gazet van Deurne aan.

Bomenstad

Door mijn straat loopt een stad

die van twijgen en bladeren, van schors en mossen,

van nesten en holen, van schimmels en zwammen,

van wolken en vogels is gemaakt.

Haar straten strekken zich hinderlijk onder oude kasseien,

krullen op tot in de hemel, aaien de oudste goden. Schrijlings

verbinden zij de Binnensingel met de districten,

het Boelaer- met het Boekenbergpark.

Tussen soepele, hartvormige bladeren komt mijn vriend de hommel langs

en bezoekt er de zachte linde. Een koolmees wipt de toppen af.

Beneden aan het tramspoor wacht de schaduw van een plataan.

Elk voorjaar op de eikenschors verwelkomen wij een vrolijke rupsenstoet

en mieren, in brede kolonnes, op weg om bladluizen te melken.

Onder een schild bewegen vleugels. Een vlinder neemt een binnenweg.

Ook jij op zoek naar honingdauw?

Soms wou ik dat mijn stad, mijn eigen stad

wat meer van ruisen en van schaduw, van korst en mossen,

van spinrag en poppen, van eitjes en bedrijvigheid,

van knutselen en takken, van zingen en verhalen,

van draden en dromen was gemaakt.

In de crèche worden verse eitjes aan de bladrand geplakt.

Een eekhoorn kruipt langs een tak naar zijn marktplein.

Ik hoor iets tikken, maar het is niet de tram die komt. 

Lies Van Gasse

Meer info over de tramkeerlus: www.juistespoor.be