Na tien jaar valt het doek over de Gazet van Deurne

CONSTRUCTIEVE LUIS IN DE PELS

Na tien vermoeiende doch boeiende jaren als redacteur van Gazet van Deurne, is het tijd om afscheid te nemen. Met gemengde gevoelens schrijf ik deze laatste column, waarin ik graag wil terugblikken op de meerwaarde die dit online nieuwsplatform heeft gerealiseerd voor ons district (en onmiddellijke omgeving).

Een tiental jaren geleden startte ik met deze hyperlokale nieuwsblog. Ik zag hoe kranten hun regionale berichtgeving terugschroefden. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat de lokale pers een rol speelt in het informeren van gemeenschappen en het faciliteren van lokale democratie.

Het leek mij een uitdaging om de nieuwtjes te brengen die de regionale pagina’s niet (of nog niet) haalden. Een activiteit van een actiegroep over een lokaal probleem, een overlijden van een prominente persoon, een opening of sluiting van een winkel, een interpellatie van een districtsraadslid, een probleem dat niemand anders had opgemerkt, …

Het lag in mijn bedoeling om mensen uit te nodigen hun bijdragen te leveren, bijvoorbeeld in de vorm van een verslag van een straatfeest, of van een restaurantrecensie, of van een apart verhaal, of het aanleveren van nieuwtjes, … Dat bleek niet altijd even vanzelfsprekend want er waren slechts weinig mensen die zich geroepen voelden om op regelmatige basis berichten door te sturen. Gelukkig mochten we sinds 2020 een aantal jaren elke zaterdag de column van Deurnenaar Seven publiceren.

Relevant nieuws

Er kwamen naar mijn bescheiden mening toch wel degelijke artikels uit de computer gerold. Ik denk dan aan de artikelreeks, samen met de PXL-hogeschool Hasselt, over de komst van een waterpretpark in Park Groot Schijn. Of over het gebruik van het verboden en giftige herbicide glyfosaat op Eksterlaar of de Vleerakkerhoeve met plots een groot gat in het dak, of over de verdwijnende winkelwagentjes van de Colruyt, enz…  En ja, waarom niet, de jaarlijkse 1 aprilgrap, samen met districtsburgemeester Tjerk Sekeris, een man met humor. Ze waren telkens geslaagd, al zeg ik het zelf.

Soms voelde ik mij weer eens een beetje trots als er dan toch een oplossing uit de bus kwam. Als een artikel aan de basis lag voor een interpellatie in de gemeente- of districtsraad. Of als kranten of ATV of zelfs de VRT-redactie een bericht overnamen. Niet altijd met bronvermelding weliswaar.

Regelmatig lagen sommige onderwerpen zo gevoelig dat ze ‘verbolgen’ reacties opriepen. Schreef ik bijvoorbeeld over een nieuwe vlucht die vertrok vanaf het vliegveld van Deurne, kreeg ik het verwijt dat Gazet van Deurne meer leek op een reisbrochure voor de luchthaven. Schreef ik over een actie van tegenstanders aan diezelfde luchthaven, was ik plots een groene ‘linkiewinkie’. Misschien blijkt dit achteraf wat vermoeiend te zijn geweest. Er werd al eens op de man in plaats van op de bal gespeeld. Dat laat mij denken aan een Afrikaans spreekwoord: ‘spuw niet in de bron waaruit je zelf drinkt.’

Geen gescheld maar nuance

Maar ik koester vooral de bemoedigende woordjes van appreciatie. Nu ik mijn klavier aan de wilgen hang, wil ik dan ook graag een oproep doen aan alle lezers: koester de kracht van lokale journalistiek en laat tegengestelde meningen weerklinken. Maar vergeet niet dat achter elk bericht en elke mening een mens schuilgaat. Laten we streven naar een gemeenschap waarin we met respect naar elkaar luisteren en open staan voor verschillende perspectieven. Ik herhaal het hier nog eens: door alle meningen aan bod te laten komen, versterk je het democratische gehalte van onze samenleving.

Dan rest mij om enkele mensen te danken: Eric Pompen, docent journalistiek PXL-hogeschool voor zijn begeleiding om deze blog een professionele uitstraling te geven. Pieter Nieuwenhuijs in het verre Nicaragua, voor zijn technische ondersteuning. De zelfstandige ondernemers die deze webstek de broodnodige zuurstof gaven. De mensen die mij tips doorstuurden. Het thuisfront ook, als ik weer eens onderweg was of aan de computer zat of als een rotopmerking net iets te hard aankwam. Een iemand wil ik vernoemen: Karima Choukri, een trouwe lezer die regelmatig haar waardering liet blijken en nooit een onvertogen woord liet vallen in discussies die ook haar viseerden. Deurne, in al zijn diversiteit, is uiteindelijk toch een aangename plek.

Beste mensen, ik dank u allen voor uw trouwe lezerschap en betrokkenheid bij Gazet van Deurne. Het was een genoegen om u te mogen dienen als redacteur.

Wilfried

PS. Graag wil ik mensen die in Deurne zelf aan burgerjournalistiek willen beginnen, bijstaan met raad en daad.