Einde van WOII herdacht met een anti-oorlogsgedicht
Littekens Boelaerbuurt herdenkt samen met het district Borgerhout de 80ste verjaardag van het einde van WOII.
Tijdens WOII was de buurt van Te Boelaarpark, tussen Groenenhoek en Boekenbergpark, de plek waar de gruwel van de naziterreur hard heeft toegeslagen. Meer dan 1000 bewoners, voornamelijk Joden maar ook verzetsstrijders, werden gedeporteerd naar concentratiekampen en vermoord. Vrijwilligers van Littekens Boelaerbuurt proberen die geschiedenis te reconstrueren. En legden op een aantal plaatsen struikelstenen. Als een soort grafzerkjes voor mensen die nooit een graf hebben gekregen.
Gisteren, 8 mei, was de 80ste verjaardag van het einde van de naziterreur. Littekens Boelaerbuurt wilde samen met district Borgerhout die gebeurtenis herdenken omdat de boodschap ‘Nooit meer oorlog’ deze dagen sterk onder druk staat. Daarom onthulde de groep een anti-oorlogsgedicht ‘Zaad van haat’ op de bunker op de hoek van de Stenenbrug en de Noordersingel. Deze bunker, een ‘Geschutskazemat’, is een tastbare herinnering aan de bezetting door de Duitsers. De tekst is van Wilfried Defillet, de grafische uitwerking gebeurde door Koen Huybreghts.
Bunker is een waarschuwing
Districtsburgemeester Mariam EL Osri (Groen) hield een toespraak. Voor de burgemeester is en herdenking niet zomaar terugblikken maar is het een erkennen van wat was om beter te begrijpen wie we vandaag zijn. En is de bunker ook een waarschuwing voor het heden. De burgemeester legde de band met wat er nu in de wereld gebeurt. El Osri: “80 jaar geleden betekende het einde van WOII geen einde aan het lijden in de wereld. Ook vandaag zijn er mensen op de vlucht, mensen die huis en haard verliezen door bommen, geweld, en haat. Van Gaza tot Oekraïne, van Soedan tot Jemen — elke dag opnieuw worden kinderen wakker in oorlog, wordt toekomst afgenomen nog voor ze begonnen is.”
Koen Huybreghts sprak over macht. Macht kan verbinden maar ook mensen tegen elkaar opzetten. Hij vroeg hardop: “Hoeveel miljoenen dode mensen moeten worden vergeten wanneer de lelijke kant van macht weer de kop opsteekt.” Maar hij zag ook kansen en hoop. Huybreghts riep krachtige mensen op om de stille vredeswensen van gewone mensen te vertalen met woorden, ideeën en daden. Huybreghts: “Wat een sterk en moedig signaal zou ons land niet kunnen geven op het wereldtoneel? Wij, die zoveel te verduren hebben gehad, wij zouden een standpunt in Europa, in de wereld kunnen laten horen waar we trots op kunnen zijn. Een stem die gehoord wordt door alle mensen.”
Als afronding las Wilfried Defillet zijn gedicht voor.
Foto boven: (vlnr) Mariam El Osri, Wilfried Defillet, Koen Huybreghts
Foto onder: het gedicht ‘Zaad van haat’
Recente reacties