Select Page

Uit de nieuwskeuken van Seven: kroniek van een leven

Uit  de nieuwskeuken van Seven: kroniek van een leven

Beste lezers,

Zomertijd. Pas om tien uur ’s avonds schuiven we de gordijnen dicht. Ik luister naar het gestuiter van een voetbal in de speelstraat. Omdat het weekend is, hoeven de buurtkinderen niet vroeg naar bed.
Zaterdagochtend en ik nip aan mijn eerste tas koffie.

De spelende kinderen van gisterenavond zijn verdwenen en ik denk aan het leven.

Ik heb er een kroniek over geschreven voor jullie.

 

KRONIEK VAN EEN LEVEN
Eerst ben je een jonge hond, net van school en denk je veel te weten. Eigenwijs en als je niet TE lui bent pochen met je zelf verdiende geld dankzij een vakantiejob. Zuipen met vrienden. Roken ook. Of allebei.
Hotel mama.
Alle dagen zijn fantastisch. Slapen tot de noen, een verkering die je vertrouwen goed bezig te zijn nog doet toe nemen. De jeugdpuistjes vergeten. Geen zorgen en als die er al zouden zijn aan morgen denken we niet. Een beetje zagen bij je ouders om extra geld. Vooral niet zeggen waar je naar toe gaat, puberen en de muziek snoeihard. Autorijlessen die jij niet kan betalen. Plaats in het systeem aanvaller met voor bedachten rade.
Dan krijg je een serieuze relatie, gaat samenwonen of zelfs trouwen. Het Ikea bed kreunt mee. Je ziet voor het eerst eigen rekeningen. Je moet denken aan morgen. Overmorgen. Volgende maand.
Op je werk hard labeur en leren van meer ervaren mensen valt soms lastig. Eigenwijs doe je het soms anders en ga je plat. Vallen en opstaan en je denkt hoe je ouders dat deden. Het geld groeit ook bij hun niet op hun rug. Je leert mevrouw en meneer te zeggen tegen ouderen. Plaats in het systeem middenvelder zich vaker comformerend aan het systeem.
De dertig voorbij.
Je hebt het nog niet gemaakt maar begint nu al aan jongeren te zeggen hoe ze het moeten doen. Je kinderen zie je weinig. Het werk gaat voor net als de afbetalingen. Als nu nog je relatie overleeft heb je geluk of is je vrouw een heilige. Beide kan natuurlijk ook!
Het harde werken en de creatie van een wij/gevoel zorgen er voor dat ze op het werk de deur voor je open houden en meneer zeggen. Plaats in het systeem telt.
Ouder worden is niet iets wat geleidelijk komt. Als man merk je dat je plots niet meer zo hard kan plassen.
Je kind is sterker geworden en jij dikker. Je buik hoef je niet weg te steken om alsnog indruk te maken op jonge meisjes. Stappen lukt.
Bij lopen merk je de dag nadien dat je recuperatie nodig hebt. Je vrouw is nog altijd heilig zelfs als ze spreekt over een kunstgebit. Je zegt het niet maar beseft het des te meer.
Oud worden.
Je probeert veel te laat je relatie te redden en als je in de spiegel kijkt weet je dat bier niet de juiste raadgever was. Praten doe je bijna niet meer. Toch niet met je vrouw. Een collega of buurman aanhoren je levenswijsheden. Over hoe jij de kleinkinderen nog wil geven wat je eigen kinderen en vrouw een gans leven gemist hebben. Je bent teleurgesteld, maar niet in jezelf. Dat toegeven nooit! Verlofdagen opnemen, iets meer ziekteverlof. Zonder doel.
Plaats in het systeem laatste man.
Pensioen. Keuzes zat.
Bingo spelen in het dienstencentrum.
Stijldansen op vrijdagavond in de parochiezaal. Troost je. De Paus gaat je nooit als martelaar beschouwen. Bier drinken doe je nog altijd ook al moet je er nu nog meer van pissen. De muziek hard want anders hoor je hem niet. Zagen over het voorbije leven. Examen rollator.
Mee met de kinderen en kleinkinderen naar zee. Je vrouw is er ook. Aan zee maar niet met jou. Ze spreekt en lacht weer. Plaats in het systeem op de bank.
En het besef dat je een leven verknald hebt. Jammer.

 

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.

About The Author

mm

Wilfried Defillet schrijft al jaren als freelance-journalist en was o.a. correspondent van GvA voor het district Deurne. Hij werkt mee aan buurtbladen zoals 't Vliegerke en Borgerblad

Leave a reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *