Select Page

Uit de nieuwskeuken van Seven: Zwarte Piet en Kimardashian

Uit de nieuwskeuken van Seven: Zwarte Piet en Kimardashian

Beste lezers,

Ik ben op zoek naar draadloze wifispeakertjes die ik wil opfleuren met sneeuw uit een spuitbus en een rood strikje, kwestie van de nakende kerst een passend muzikaal coronatintje te geven. De feestdagen komen eraan, overal zie je nu al lichtjes en daar is de eeuwige zwartepietendiscussie alweer.

Eigenlijk hé is 6 december één van de mooiste dagen van het jaar.

Ik herinner het mij ieder jaar weer, hoe ik vroeger slaapdronken de trap af sloop in pyjama om een berg pakjes te ontdekken rond de open haard en samen met mijn ouders in een brief met krullerig handschrift te lezen dat ik dan tóch redelijk braaf was geweest.

Mijn moeder deed telkens haar uiterste best om het tafereel er zo geloofwaardig mogelijk te doen uitzien. Zij had een hap van de wortel genomen en mijn vader dronk plichtsgetrouw de trappist voor de Goedheiligman leeg. Soms bleef het niet bij één biertje. De mandarijntjes lagen onder de zetel en de chocoladeventjes stonden zo dicht bij het vuur dat ze half gesmolten waren.

Na moeders hap bleef de wortel verder onaangeraakt, maar nadien stonden er wel vier lege flesjes Westmalle in de keuken. De Sint had een kort berichtje nagelaten : ‘Sloppel’, een soort plat Hents voor ‘slaapwel’. 

De chaos in het salon was de schuld van één man : die gekke Zwarte Piet. Hij zag alles wat je deed en kwam je belonen met lekkers of straffen met de roe. Ik wist niet exact wat de roe was, maar het klonk vreselijk! Ik stelde me nooit vragen bij het betwiste folkfiguur, tot een klasgenoot aan mijn Congolese vriendinnetje vroeg of Zwarte Piet soms familie van haar was. Zij en haar nichtje waren de enige Afrikaanse kindjes op onze school.

Telkens als ik verhitte Facebookdiscussies zie oplaaien en vage argumenten pro of contra lees, moet ik denken aan dat verhaal en aan ieder die zich uitgesloten voelt door één aspect van onze zogezegde traditie. Of je nu gelooft dat Piet als knecht tewerkgesteld wordt of als evenwaardige zakenpartner van de Sint, het blijft een zwartgeschminkte man met knalrode lippen en zwart kroeshaar. Blackface dus, en al de rest is bullshit. Wat mij het meest stoort, is dat een kinderfeest gekaapt wordt door volwassenen en hun achterhaalde meningen.

Het kan kinderen niet schelen wie er over de daken loopt, zolang ze maar cadeaus krijgen. En zoals ik altijd zeg: elke Piet is een goeie Piet.

In verschillende steden doet de moderniteit zijn intrede in de vorm van Roet- of Regenboogpieten. Op andere plaatsen houdt men echter halsstarrig vast aan het verleden, en dat is de rest van de wereld niet ontgaan. Ik heb wat research gedaan maar als ik merk dat zelfs Kim Kardashian zich in het debat mengt, is het tijd om af te ronden. Neen, géén verlanglijstje (daar ben ik al te oud voor geworden) maar ik ben helemaal klaar voor een hippeschoensmeerloze Zwarte Piet.

Natural is in, racisme is uit. Dus zoek ik niet alleen draadloze wifispeakertjes maar ook iemand die Piet gerust eens een make-over wil geven.

Om over na te denken.

Tot slot nog dit. Ik heb het zondagskind ontdekt in Lisbeth Imbo. Na wat research heb ik ontdekt dat Imbo in het Oudgermaans “wolfje” betekent. Een wolfje is lief en aaibaar, maar af en toe bijt hij. Maar goed, over Roodkapje en  de grote boze wolf heb ik het ooit wel eens. Eerst ere aan wie ere toe komt, dus snel mijn schoen plaatsen en hopen dat er genoeg trappistenbier in huis gehaald door mijn muze.

Graag tot lees volgende week.

Groeten, Seven.

About The Author

mm

Wilfried Defillet schrijft al jaren als freelance-journalist en was o.a. correspondent van GvA voor het district Deurne. Hij werkt mee aan buurtbladen zoals 't Vliegerke en Borgerblad

Leave a reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *