Select Page

Uit de nieuwskeuken van Seven: hoe schrijf ik een column?

Uit de nieuwskeuken van Seven: hoe schrijf ik een column?

Beste lezers,

 

Ik wil nog even -zo jullie mij toelaten- terug komen op mijn column van vorige week, waar ik het had over paarden.

Wel, het enige dier dat benen heeft is een paard. De rest heeft poten. Het paard is een edel dier. Met benen en manen (nog veel meer manen dan Jupiter). Aan de voorkant gaat er hooi naar binnen en aan de achterkant komen er vijgen uit.

Wat vreemd is, toch heeft een paard een bek. Kijk maar naar het bekende spreekwoord: Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken.

Een bijzonder feit doet zich voor in het ‘ Venetië van het Noorden’, Brugge. Daar rijden, speciaal voor de toeristen, koetsjes, getrokken door één of twee paarden. Het bijzondere is dat die paarden zindelijk zijn. Ze krijgen een soort luier om, zodat de paardenvijgen niet rechtstreeks op de straat vallen. Heel netjes gedaan.

Een oud-collega van mij had een papegaai, die ook zindelijk was. Deze vogel mocht altijd los vliegen in de kamer. Als hij nodig moest ging hij op de rand van een stoel zitten, met z’n snavel in de richting van de tafel. Achter die bewuste stoel stond er een teiltje op de grond, waar de uitwerpselen keurig verzameld werden onder het overbekende geluid “Flots, flots !!!”

Sorry, ik merk dat ik een beetje afgedwaald ben. Vandaag wou ik het in mijn column hebben over het  verschijnsel “uitlaten”.

Onze vroegere huisdieren kwamen niet in aanmerking om uitgelaten te worden. Want hoe doe je dat met parkieten, een spierwit konijn, een cavia, een marmot, een rivierschildpadje of een wandelende tak.

Iedereen weet (denk ik) dat ik een kat heb (“de rosse” : formerly known as Julieke) , maar die laat zichzelf uit. Eén keer heb ik geprobeerd om ’s avonds laat dat beestje nog eventjes buiten te laten met een riempje om de nek, maar dat was geen doorslaand succes. Het leek of zij plots transformeerde in Bor, vernoemd naar de wolf uit de Fabeltjeskrant, en zichzelf bijna gekeeld had met dat stropje rond haar nek.

Nu we allemaal zo een beetje ‘opgesloten’ zitten kreeg ik van een trouwe lezer de vraag : hoe doe je dat zo een column schrijven?

Wel, ik kan het omschrijven met één woord : uitgelaten.

Met een thermoskan koffie (met liefde gemaakt en gebracht door mijn muze) in mijn schrijfkamertje. Eerst allerlei kladpapieren, betalingsbewijzen, een bonnetje van een proefabonnement van -een krant welke ik bewust niet wens te vermelden-, cd’s en snoep van mijn bureau vegen. 

Dan vijf keer heen en weer lopen naar de keuken met de vieze glazen, kopjes en bordjes van mijn bureau. Vervolgens een volle asbak overvol roken en een muziekje opzetten.

Daarna de computer aanzetten, mijn e-mail lezen en beantwoorden, terwijl ik “de rosse” aai. Dan naar Facebook, berichtjes posten en filmpjes van ze bekijken.

Uiteindelijk op Youtube terechtkomen en nog meer filmpjes bekijken. De schone was in de droger doen, vieze was in de wasmachine, vloeken.

De computer opnieuw opstarten, nog vijf keer een laatste filmpje op Youtube bekijken en dan toch écht aan mijn column beginnen. Schrijven, een boterham smeren, erachter komen dat de column leuk wordt, laatste pogingen doen tot reparatie en toch maar een nieuwe column gaan schrijven over een ander onderwerp.

De “rosse” uitlaten (maw gewoon de achterdeur op een kier plaatsen), want zo te zien kan dat echt niet wachten, nog een keer mijn e-mail bekijken en beantwoorden.

Bij mezelf prevelen :’Ik moet nu echt verder aan mijn column’  en noest doorschrijven aan weer een nieuwe maar nu echt wél leuke column.

Van Billy Holiday overstappen op Machinehead voor de energie, de geschreven kladjes voor mijn wél leuke column verzamelen en ze op de computer verwerken tot één geheel. Het aantal woorden halveren, de “rosse” nog eens aaien (die is net terug van haar tuinwandeling) en dan uitgelaten als een jonge hond mijn muze gaan knuffelen.  

Voila, zo schrijf ik mijn colums. Uitgelaten.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.

About The Author

mm

Wilfried Defillet schrijft al jaren als freelance-journalist en was o.a. correspondent van GvA voor het district Deurne. Hij werkt mee aan buurtbladen zoals 't Vliegerke en Borgerblad

Leave a reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *