Uit de nieuwskeuken van Seven: Martine, Louis en een escaperoom

Beste lezers,

Deze week hoorde ik absoluut per toeval een liedje van Martine Bijl op de radio : “Een dagje fietsen.” Een vleugje weemoed overviel mij want Martine had alles wat ik mooi vond : gratie, charme en stijl. Voor haar (ze heeft het nooit geweten) ging ik jaren geleden voor de bijl. Even leek het mij of de radiopresentator het met opzet deed want aansluitend volgde een nummer van Louis Neefs. Kwaliteitsgevoelige Louis en een bewerking van een Hugues Auffray-liedje. Het had een mooi koppel geweest, die twee. Martine en de man die alom geprezen werd om zijn diepe, warme, rustige en weemoedige stem. Zijn ‘Jennifer Jennings’ is heel apart, zijn ‘Laat ons een bloem’ gaat eigenlijk over milieubeheer-avant-la-lettre terwijl ‘Mijn dorp in de Kempen’ verdrinkt in heimwee naar zijn geboortedorp Gierle. Ongetwijfeld weten jullie nog hoe in ons land zijn betoverende ‘Margrietje’ en het droevige ‘Annelies uit Sas van Gent’ aansloegen : een soort tweede Shirley MacLaine of Barbra Streisand, die lieve kleine meid zou gauw naar Amsterdam gaan. Nu ik hier zo zit -nippend aan mijn derde tas koffie- herinner ik me nog dat ik verdrietig was, toen ik het nieuws hoorde van het overlijden van Martine Bijl. Het journaal opende passend met : Lieveling van velen’ ,maar IK dacht meteen aan Louis Neefs.

Geloof mij, het was in 1979, uitzonderlijk dat een populaire Belg zo’n openhartige liefdesverklaring richtte aan een bekende Nederlandse vrouw. Iedere man keek immers in die tijd verlekkerd & verliefd tegelijk naar ‘La Bijl’. Net zoals iedere vent jaloers was op gitarist Henk van der Molen, de geluksvogel die met haar trouwde. Martine : charmant veelzijdig en talentvol. Herinneren jullie zich nog ‘Wie van de drie?’. Dat succesprogramma was haar op het lijf geschreven : een dame met absoluut komische koelheid, mooi verpakt in een traag en ietwat geaffecteerd taalgebruik met als extra’s een superieure timing en meesterlijk sarcasme. Dat was toptelevisie! En Louis? Die stond bekend als eigenzinnig tot op eerste kerstdag 1980 het noodlot toesloeg. Een verkeersongeluk kostte hem en zijn vrouw Liliane het leven. Nu ik er over nadenk, een raar liedje eigenlijk dat ‘Oh, Martine’. Het begint met rumba en salsa, mixt samba met calypso-Mexicaans en eindigt met een zekere bedaagde levenswijs : ik viel altijd op brunettes, maar ik hou het nu op blond.

In mijn schrijversvrijheid -ja, die bestaat- zou ik ze beiden wel eens samen willen zien hebben in zo een hedendaagse escaperoom. Zeg nu zelf, anno 2020 is een dorp zonder escaperoom haast zeldzamer dan een dorp zonder warme bakker. Dus…nu iedereen er tegenwoordig (bijna toch) er moet aan geloven, en gezellig steengrillen en/of bowlen met je collega’s, familie of vrienden no more done is, ontsnappen zul je! Louis en Martine die onder huiveringwekkende omstandigheden puzzels en raadsels oplossen met zwetende zingende lotgenoten of een kalende presentatrice en dat binnen een bepaalde tijd op een paar vierkante meter, niet zelden in een afgedankt gebouw. Top, punt. Alleen aan de thematiek moet ik nu nog werken. De Da Vinci Code kraken of ontsnappen uit een martelkamer van ruim driehonderd jaar oud? Even serieus. Wat mij verbaast zijn de zogenaamd ludiek bedoelde kamers die eigenlijk helemaal niet lollig zijn. Ontsnappen uit een nep-mortuarium bijvoorbeeld. Of uit een schimmige ruimte waar giftige kleurtjes, tanks en andere vaten gestapeld staan : een drugslab. Het is uiteindelijk maar een spelletje, ik weet het, maar dan nog. Antwerpen floreert in de drugscriminaliteit. Grof geweld, doden maar ook drugsdumpingen zijn aan de orde van de dag. Dat je slim moet zijn om uit zo’n escaperoom te ontsnappen, dat wil ik geloven. Maar mensen die voor de lol een drugslab nabouwen terwijl bij wijze van een paar deuren verder een stel criminelen in het écht dood en verderf zaaien, die kunnen niet al te snugger zijn.

Laat ik Louis en Martine maar eens herbeluisteren, dat lijkt mij idealer om de ochtend door te komen. 

Graag tot méér lees volgende week.

Groeten,

Seven.